Ramiona goryla

Rozpoczęły się ferie i wreszcie doczekałam się wizyt w nasileniu podobnym jak w lecie. Przyjechały moje przyjaciółki, w domu rozbrzmiewały rozmowy dzieci, psy i koty znalazły się w centrum zainteresowania. 

Musiałam zdystansować się do mojej pracy, zająć się życiem towarzyskim i chociaż czasami było ciężko, potrzebowałam tego oddechu. Znowu jak w lecie wybraliśmy się do Czech, wreszcie zaczęłam po kilkuletniej przerwie jeździć na nartach. Odkryłam dawno przez innych odkrytą miejscowość Lipova Laznie, gdzie stoki są w sam raz dla mnie, a po sezonie zimowym może uda się znaleźć baseny termalne. 
Zima w tym roku jest taka jak onegdaj bywało, jest dużo śniegu, większy lub mniejszy mróz, szadź i na drodze szklanka.

Wszyscy narzekają ale ja widzę zalety, bo jest pięknie, bo można przypomnieć sobie te narty, bo wreszcie można dać upust umiłowaniu do sztucznego futra. Prawdziwego nienawidzę z miłości do zwierząt. Ale sztuczne owszem, więc wyciągam kołnierz ze sztucznego rudego lisa, czapkę i szal ze sztucznego srebrnego, a teraz jeszcze dołączyły do tej kolekcji futrzane rękawki, które dostałam w prezencie. Okazuje się, że to w tym sezonie hit,  zwany ramionami goryla.
Mój stary czarny płaszczyk za sprawą futerek, kominów, szalików i innych wynalazków zyskuje nowe oblicze. Nie jest tak pięknie jak na zdjęciu z wybiegu, ale przynajmniej mniej nudno.